Języki w aplikacjach:
Za zbyt rozbudowaną i skomplikowaną nazwą kryje się czas prosty, konstrukcyjnie bodajże jeden z najbardziej prostych w całej gramatyce. Future in the Past używamy wtedy jeśli mówimy o czymś, co było już w przeszłości, jednak w momencie wypowiadania przez nas zdania, stanowiło dla nas przyszłość.
To przeszłe mówienie o przyszłości, coś co było dla nas przyszłością w czasie, kiedy wypowiadaliśmy zdanie. Czas ten jest też niemalże zawsze powiązany z Past Simple co daje mu możliwość bezpośredniej relacji czasowej.
Przykładowym zdaniem w Future in the Past może być:
When we talked, I thought Maria would come to me.
Kiedy rozmawialiśmy, myślałam, że Maria do mnie przyjdzie.
Czynność rozmowy jest bez wątpienia czynnością przeszłą, sygnalizowaną chociażby przez Past Simple i końcówkę –ed. Z punktu widzenia gramatycznego, rozmowa jest już czynnością przeszłą. W momencie kiedy zdanie zostało wypowiedziane, czynność przyjścia Marii jest jednak przyszłością, jeszcze niejasną.
Przykładowe zdania mogą brzmieć:
Wszyscy mieliśmy nadzieję, że on wygra – We all hoped that he would win.
Myślałam, że tam będzie. – I thought he would be there.
Powiedziałam, że przyjdę – I said I would come.
Dodatkowo, Future in the Past stosowany jest w mowie zależnej kiedy wyjściowe zdanie było w Future Simple. W cofaniu czasów, Future Simple zmieni się właśnie na Future in the Past.
Np.:
„I will come” said Peter / Przyjdę – powiedział Peter.
Peter said he would come” – Peter powiedział, że przyjdzie.
Will przechodzi więc w would.
poleca:
