Języki w aplikacjach:
Przedimki (rodzajniki) „the”, „a” i „an” to chyba największa zmora uczących się języka. Nie dość, że zasady ich tworzenia są dość ogólne i mają dużo wyjątków, trudnym jest też wyrobienie sobie przyzwyczajenia dodawania ich w mowie i piśmie do rzeczowników.
Przedimek określony lub nieokreślony obecny jest niemalże przed każdym angielskim rzeczownikiem. Najczęstszym podziałem jest „a” w przypadku wyrazów rozpoczynających się na spółgłoskę, „an” przy wyrazach rozpoczynających się na samogłoskę oraz „the” przy rzeczownikach określonych. Użycie i zastosowanie przedimków jest ściśle i bezpośrednio związane z podziałem rzeczowników na policzalne i niepoliczalne.
Przedimki to krótkie wyrazy stawiane przed rzeczownikami, określające ich charakter, liczbę i stopień określoności. W angielskim wyróżniamy: przedimek nieokreślony a/an, określony the oraz brak przedimka (zero article).
| Article | Use | Example |
|---|---|---|
| a / an | po raz pierwszy, pojedynczy | a book, an apple |
| the | już znane, jedyne, określone | the sun, the children |
| (zero) | ogólny sens, nazwy własne, niepoliczalne | water, London, cats |
Znajomość i prawidłowe stosowanie przedimków pozwala wyrażać, czy mówimy o czymś ogólnym, czy o czymś konkretnym. Praktyka z różnymi przykładami ułatwia zapamiętanie reguł.
I saw ____ (dog) in the park.
I waited for ____ (hour).
This is ____ (best day) of my life.
They live in ____ (small village).
Children love ____.
I love ____.
____ sky is blue.
She wants to become ____ engineer.
Please pass me ____ salt.
I will see you in ____ (hour).
poleca:
